YAK GİTSİN !...

Gümüş renkli sabahlara uyandığında

ince bir hasret uçuşmuyorsa gözlerinde,

bu kendimdir diye bakabileceğin bir yüz yoksa aynalarda

ayaklarından cesaret

yüreğinden merhamet akmıyorsa yürüdüğün yollara

ve ne olmuşsa bir şekilde bir yerlerinde hayatın

yaşadım dediğin ne varsa unut gitsin!

Sen bir kalbe sığamazken

sığmayacaksa dünya sana

sat gitsin benim dediğin ne varsa!

Her yenilenişte eksiliyorsa adres defterinde isimler

o defteri yırt gitsin!

Yık gitsin,

yaptığın her kapı gün gelip kapanıyorsa yüzüne

sırıtkan bir duruşun olsun şehrin karşısında

unutma

Ebu Zer’i, Selman’ı , Bilal’i ve Umeyr’i

unutma

hiçbir şehrin paçalar sıvanmadan geçilmeyeceğini

varsın kopuğun biri desinler sana

varsın vaadkar bulmasın seni yarınlarına leylalar

şehri kanalizasyonlara

Leyla’yı kendi yalnızlığına göm gitsin!

Aşklarını satarak

yeminlerini yiyerek büyüyenlerce

kovulup dokuz köyden

sana asla Taif olmayacak onuncuya itildiysen

aşka ihanet etmeyen Neron’un hatrına

onuncu köyü yak gitsin!

m.varol öztürk